NECİP FAZIL KISAKÜREK:

Ağaçtan düşen yaprak nasıl kurumaya mahkumsa, gönülden düşen insan da unutulmaya mahkumdur.
Allah'ım senden başka birşeyi olmayan ben, senden başka herşeyi olanlara acıyorum.
Armut deyip geçmeyin, onun ilk hecesi çoğu kişide yoktur.
Bize 'gerici' diyenlere 'dehh' demek için gerideyiz.

Çile kapısından erişilecek dünyayı bilseydin, yatağını yorganını satardın.
Devler gibi eserler bırakmak için, karıncalar gibi çalışmak lazım.
Dünya güzel olsaydı, doğarken ağlamazdık. Yaşarken temiz kalsaydık ölünce yıkanmazdık.
Hayatımızın yarısını uyuyarak geçiriyoruz, diğer yarısınıda uyutularak.

İnsan sevme hissini israf etmemeli, kim ne kadar sevilmeye layıksa, onu o kadar sevmeli.

Kendi kendimizin altında kalmamalıyız ki cemiyetin üstüne çıkalım.
Kula kulluk etme ! Unutma ki sen de kulsun. Ve kimseye gerektiğinden fazla önem verme ! Yoksa, unutulursun.

Mey biter saki kalır,
Her renk solar haki kalır.
Diploma insanın cehlini alsa da,
Hamurunda varsa eşeklik; baki kalır.
Necip Fazil'a sormuşlar: Üstad, özel arabaniz yok mu? Şair: Ona en son bineceğiz.

Ne gariptir ki toplum olarak yüreği kör olana değil de gözü kör olana acırız.
Neler kaybetti insan kul'a kulluk uğruna. Ah bir erebilseydik , KUL olmanın Şuuruna.

Nerelisin diye sormuştu; oralı olmadım. Tepkisizlğimi görünce o da oralı olmadı. Artık ikimizde oralı değildik hemşeri sayılırdık.

Şimdi FATİH kalksa mezarından, ne ben o'nu tanırım ne o beni tanır. Ama istanbul'u bizanslılar almış deyip bir daha savaşır.

Tomurcuk derdinde olmayan ağaç, odundur.
Veren de O alan da O, nedir senden gidecek ? Telaşını gören de, can senin zannedecek.

Ya islamla yükselir, Ya inkarla çürürsün. Bu yol mezarda bitmiyor, gittiğinde görürsün !